Getuigenis van Jean–Hubert

“ Het zijn weinig knoppen en dikke knoppen, ideaal voor dikke vingers.”

en van Katrien, dochter van Jean–Hubert

“ Het gebruik van de afstandsbediening van de TV en de digicorder werd steeds moeilijker. Mijn ouders maakten geen gebruik van opnames of terugkijken. Belangrijk voor hun was om te kunnen zappen en het volume te kunnen bedienen. Papa was steeds baas van de afstandsbediening. En is dat nu, 3 jaar na de diagnose, nog steeds dankzij de aangepaste afstandsbediening. Door zijn motorische achteruitgang en afasie is TV kijken op dit moment een belangrijke invulling van zijn dag. Hij kan nog steeds zelf beslissen waar hij naar kijkt nu.”